Sabahın ilk ışıklarıyla gözlerimi açtım kendimi kötü hissediyordum o karanlık ve korkunç rüyanın ardından.İlk gördüğüm rüya değildi son 1 haftadır nerdeyse hep bu rüyayı görüyodum.bu düşüncelerle yatağımdan kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve dişlerimi fırçaladım.Odama geldİğimde üstümü değiştirdim saçlarımı dün akşam düzleştirdiğim için açık bıraktım tarayıp uzun dalgalı kumral vardı ve bir sesle ürperdim ve korktum,arkamı döndüğümde bu annemdi ve 'Kahvaltı hazır gel ' demişti bana benim cevabım ise sadece 'Tamam anne' diyebilmiştim.Çünkü içimden bir ses hep bana 'Hayır sakın bunu deme'diyordu.desem ne olurduki ölüm yokya sonunda. Çantamı alıp merdivenlerden aşağı indim ve mutfağa gittim babamla anneme 'Günaydın 'dedikten sonra sandalyeye oturdum. Annemle babamda bana aynı cevabı verdi.Bende zaten kahvaltı yapmaya başlamıştım.Babamla annem iş meselerinden bahsediyorlardı ben ise hep rüyamı düşünüyordum ilk defa gördüğüm rüyadan son bir haftadır.Belki annemle babam benden şüpheleniyorlardı.Son bir haftadır dalgınlığımdan onlara söylemelimiydim 'Hayır' zaten içimdeki ses benden önce cevap vermişti bile ne yazıkki benimde onla cevabım aynıydı.Bu düşüncelerden kurtulmaya çalışıp.Hemen okula gitmeye karar verdim. Kahvaltımı yaptıktan sonra çantamı alıp annemle babama 'Hoşçakal' deyip kapayı açıp çıktım.Yavaş yavaş yürümeye başladım sanki arkamda birisi vardı ve ben baktığımda kayboluyordu.Sonunda okula gelmiştim ve arkadaşım yani ismi Sara beni okulun kapısında bekliyordu ve bana el salladı bende ona halbuki onu görmüştüm hızlı adımlarla yanına gittim ve 'Günaydın' dedim oda bana aynısını dedi.Sara bana dün neler yaptığından bahsederken birden matematik öğretmenini gördüm ve 'Günaydın öğretmenim ' dedim.İsmi Kristen dı ve bana cevabı ise ' Günaydın canım unutmaki sen çok farklısın olmuştu '.Ben birşey diyemeden gitmişti ama neden bana bunu demişti sanki eve gittiğimde çok farklı bir şey olucaktı ve ben değişcektim.Birden saçmalamaya başladığımı filan düşündüm ama içimdeki ses öyle demiyordu.Sara birden bana 'Neden sana böyle dedi' dedi. Ben ise hiçbirşey demedim oda zaten birşey demeyince ben üstelemedi zaten lafıda yarım kalmıştı,Sara benim en yakın arkadaşımdı ama bu rüyalarımı onada dememiştim.İlk ders matematikti ikinci derste ,üç ve dört fen ve teknoloji ,beş ve altı ise türkçe hemen sınıfa gidip çantalarımızdan sadece matematik kitablarını alıp sıraya koyduk zaten ikimiz oturuyorduk tabi ilk önce sınıftaki
bütün arkadaşlarımıza 'Günaydın' dedik Sarayla zaten bütün dersler çabucak geçmişti.Çıkışta beraber yürüdük eve doğru Sarayla... zaten oda dalgın olduğumu farkedip konuşmamışti hiç bende konuşmamıştım.Bu yüzden bana kırgın olabilirdi ama ben yarın onun gönlünü almaya karar vermiştim bile . Sara bizim evin yan apartmanında dördüncü katta turuyordu eve gelmiştik evimiz çok yakındı ve birbirlerimize Yarın görürüz dedik ve gittik evlerimize.Ben kapının anahtarlarını çantamdam alıp kapıyı açtım eve girdiğimde ev bomboştu her zamanki gibi anemle babam işteydi kapıyı kapatıp odama çıktım.Okulda birşeyler yediğim için aç değildim hemen odama çıktım.Odamın kapısını açtığımda birden rüzgar başladı ve saçlarım dağıldı ama odada başkası vardı.Hiş görmediğim biri ve bana 'Hoşgeldin' dedi.Ben
ise hiçbirşey diyemedim sadece 'Hoşbulduk ve sen kimsin oldu' kabaca o kadar yakışıklı ve kaslıydıki onu kırıcam diye çok korkuyordum.Napabilirdim bilmiyordum ve bana ' Benim ismim Darkin ben en güçlü vampirim ve sana
gerçeği söylemeye geldim.Umarım bir haftadır neden böyle hisstetiğini
anlamışsındır.Sen çok özelsin ve son vampirsin' dediğinde kendimi
tutamayarak çığlık attım. Bu nasıl olur sorularını düşünmeye başlamadan bırakıp ona ' Bu nasıl olur ben nasıl vampir olurum daha 15 yaşımdayım ben buna nasıl inanırım ' dedim.Onun cevabı ise ' Buna inanmalısın güzel kız çünkü
herşey inanmanda gizli sen inandığında ben burda olucan ve sana herşeyi
anlatıp göstericem' dedi ve gitti.Gitmemesini çok istedim ama olmadı diyemedim ne yapmalıydım birden gözden kaybolup gitmişti.Oda zaten çok karanlıktı nasıl gittiğini görmedim perdeler kapalıydı.sadece çok üzgündüm gittiği için ve ne yapıcağımı inanki bilmiyordum.Aslında saçma diyemiyorum saçma olsada ama o an gördüklerimden sonra hayır yani Darkin bizden çok farklı ya aynı nerdiyse ama çok yakışıklı onun gibisini ilk defa gördüm.Keşke şu an burda olsa ama benim inanmam gereken şeyler var ilk önce neye inanmalıyım onu bile bilmiyorum.Galiba çok şaçmalıdım şaçmalıyım onu aklımdan çıkaramıyorum çıkarılmıcak birisi.Tam bu düşünceleri düşünürken biri geldi aslında bunun kim olduğunu biliyor gibiyim çünkü net bir şekilde gözümde canlanıyor daha kapıyı açmadan hayal görüyorum şaçmalıyordum, ben bu düşünceleri düşünürken zil yine çaldı.Düşünmekten kapıyı açmayı unutmuş olmalıydım.Koşarak merdivenlerden inip kapıyı açtım ve bu bizim
sınıftaki erkek arkadaşım Justın dı .Of olamaz ya ben ona söz vermiştim
bisikletlerle tur atıcaktık tamamen unutmuşum.Ona çaktırmamaya çalıştım
ve içeri davet ettim 'Hoşgeldin' deyip oda bana 'Hoşbulduk nasılsın umarım unutmamışsındır zaten bugün okulda benle pek fazla konuşmadın' benim cevabım ise ' İyiyim tabi unutmadım da şey bugün gitmesek zaten başım ağrıyor' dedim.Çok kırıcı davrandım kesinlikle ama deminki olay yüzünden düşünemiyodum bile bana kırılmış olmalıydı,cevabı 'Her neyse boşver zaten' deyip gitti bense yine birşey diyemedim.Of ya herkesi kırıyorum galiba kim bilir ne zaman gelicek o karanlık dünyasından çıkıp o kadar bana uzak mı yakın mı onu bile bilmiyorum herşey çok garip, benim çözebiliceğimi söyledi
çözebilirmiyim pek sanmıyorum ama çözmeliyim sadece herşey inanmakta
gizli.Herşey çok karışık cevap nette olsa kolay bilinen herşey zor aslında yaşamadan anlaşılmaz boşuna dememişler.Birden yukarı odama çıkıp durdum aniden onaşu an o kadar inanmıştımki ellerimi açtım ve birinin söylediği kelimeler ağzımdan dökülüverdi. 'Farklı yerden bilmediğim bana yol gösteren kişi size inanmamı söylemiştiniz ve şuan inanıyorum bana yol gösterin herşey inanmakta gizli ' bu kelimeler gerçekten nasıl dediğimi bilmiyordum.Birden odada inanılmıyacak kadar rüzgar esti ve birden karşımda biri belirdi.Bu kişi de kimdi bu? O kadar güzeldiki anlatamam buralara ait değildi.Çok farklıydı giyim tarzı harikaydı uzun düz saçları vardı saçının rengi siyahtı , yüzü o
kadar güzeldiki ve uzun boylu , zayıftı.Bu da kimdi odamda ne işi vardı aynı Darkin gibi asil duruşu vardı kesinlikle çok saygı görülen bir kişi olması gerekliydi. Benim odamda nasıl böyle belirmişti birden sihir gibi birşeydi rüzgar
esintisinden sonra hemen burda belirmişti yok ben rüya görüyordum.'Yok hayır rüyada değilsin ve ben rüyadan ibaret değilim ismim Bewlinga'dedi. Benim cevabım ise 'Siz nasıl birden burda olabiliyorsunuz ben kimim aslında bana herşeyi anlatabilirmisiniz' dedim.Onun cevabı ise 'Sabırlı olman gerekir bilmelisinki hayatta da ölümde önemli olan sabırdır bunu öğreniceksin' dedi.Ben ise birşey diyemedim.Bana 'Sen herşeyi çözebilirsin ve çözüceksin aslında birinci yollu çoktan buldun ve beni çağırdın diğer yollarıda bulucaksın sadece sabır ikinci yol için sana kitap bırakıcam bu kitabı saklamam gerekiyor kimsenin görmemesi bu kitabta herşey yazıyor bizimle ilgili kendi benliğini kitabta öğreniceksin ve öğrendiğin an bu kitabı iyi koruman gerekiyor önüne ne engel çıkarsa çıksın ve bu engeller çok tehlikeli bunu anlıcaksın kitabı okuyunca elinden geleni yapmalısın ölebilirsin bile ilk önce sabır' bu sözlerinden sonra masanın üstünde kitap belirdi ve gitti.Gidişi ise mükemmel bir rüzgarla son buldu.Ne demek istemişti bu sözleriyle ne gelebilirdiki başıma ama dediğini yapmam gerekiyor belkide beni tehlikeler bekliyor olabilir ve ben ona inanıyorum aslında dediğini yapıcam.Kitap o kadar güzeldiki ve çok kalındı rengi kırmızıydı bilmediğim işaretler vardı kitabta hemen kitabı aldım.O kadar merak ettimki hemen okumak için kitabı açmaya çalıştım ama açamadım kimbilir kitap bitince tehlikeler başlıcak ilk önce ' Herşey inanmakta gizli ve
sabırda'.Kitap birden bu sözlerimle açıldı nasıl yani kelimelerle açılan bir kitabtı bu ama dur bir dakika nasıl unuttum ben kapıyı açmadan onu görebilmiştim bu nasıl olur bu karmaşada nasıl unuturum.Şimdi kitabı okusam iyi olur bütün
sorularımın cevabı kitapta gizli.İnanılmaz bir kitap ve sayfalar boştu
iyi düşünmem gerekiyordu sihirli kelime 'Herşey inanmakta gizli ve sabırda bütün sayfalar boşluğunu yitirip anlam kazansın'.Birden bu kelimeleri söyledim ve sayfalar yazıyla doldu , o kelimeler kelime değildi sadece sihirli kelimelerdi.Aynı kitabı açmak için dediğim gibi, bu kitabı anlamak için okuyabilmek için sihirli kelimelere ihtiyaç vardı demek Bewlinga' nın ne demek istediğini az da olsa şimdi anlamaya başlamıştım.Tahminim bu kitaba sahip olmak isteyen kötülük adına çalışanlar sihirli kelimeleri bilmiyor ve kitap bitmeden yani ben bitirmeden kitabı benden almak için buraya gelemiyorlardı. Birden ürperdim ve biraz korktum açıkçası çünkü bu kitabı benden alabilmek için bana herşeyi yapabilirlerdi ve ölebilirdim.Ne olursa olsun bu kitabı onlara vermicektim gerekirse bu kitap için savaşıcam ve ölmeyi bile göze alıcaktım. Bu kitabı bana güvendiği için bana verdi, bu güveni boşa çıkartmamalıydım çıkartmıcaktım.Hemen bu düşüncelerden kurtulup kitaba baktım.Kitabta benim bilmediğim harfler vardı ne yapmalıydım bu harfleri bilmiyordum.Birden camdan rüzgar girdi ve korktum çığlık atmamak için kendimi zor tuttum. Sadece bir rüzgar olmalıydı ve öyleydi. Hemen ayağa kalktım ve cama doğru gidip camı kapattım.Hiçbişeyin dikkatimi bozmasına izin vermemeliydim önemli olan kitabtı benim için.Sonra yerime gidip kitabı tekrar aldım elime ve okumaya çalıştım ve okudum bildim harfleri.Bu nasıl olur tanrım ben bu harfleri bilmiyorum hiç ,nasıl okuyabildim.Belkide biliyorumdur bunu bildiğimi ben bilmiyorumdur haberim yoktur.Bu kelimeleri ilk defa görmüştümve el yazısı gibi yazılmıştı ve harikaydılar.
Artık Angela için hiç bir şey aynı olmıyacaktı. O da bunu biliyordu. Ne olursa
olsun kitabı korumalıydı... Ölümüne bile... Angy artık bir vampirdi.
Daha hiç bir şeyi bilmeyen son vampir...
Konu: Angela Zoéy Queen 
Ptsi Mayıs 10, 2010 2:22 pm
